Choroby zwyrodnieniowe kolana są coraz częściej spotykanym schorzeniem, dotykającym znaczną część ludzi po pięćdziesiątym roku życia. Ich pojawienie się zależy od takich czynników, jak: otyłość, przebyte urazy czy nadmierne obciążenie stawów. W ich przebiegu może dochodzić do zjawiska, jakim jest ekstruzja łąkotki.
Czym jest ekstruzja łąkotki?
Łąkotka przyśrodkowa oraz boczna są tworami z tkanki chrzestnej włóknistej, umieszczonymi pomiędzy kością piszczelową a udową. Ich zadaniem jest umożliwienie prawidłowego funkcjonowania stawu kolanowego, poprzez jego amortyzację oraz rozkład siły podczas jego obciążania. Ekstruzja łąkotki jest niczym innym, jak jej wysuwaniem się poza obwód kości piszczelowej. Jest to zjawisko dotykające najczęściej łąkotki przyśrodkowej, do którego dochodzi w wyniku jej zmian zwyrodnieniowych czy w następstwie ostrego urazu. U jej podłoża leży również rozerwanie bądź niewydolność więzadeł stawu kolanowego. Ryzyko jej rozwoju mogą zwiększać nadwaga oraz zaburzenia osi kończyny dolnej.
Diagnostyka ekstruzji łąkotki
Rozpoznanie schorzenia opiera się o badanie lekarskie oraz badanie ortopedyczne uzupełnione badaniami obrazowymi. Z reguły pacjent zgłasza się do lekarza z bólem przyśrodkowej strony kolana, nasilający się przy obciążeniu kończyny dolnej masą ciała. Dolegliwości bólowe dotyczą samej łąkotki oraz okolicy poniżej samego stawu kolanowego. Ponadto, obserwuje się dodatnie testy łąkotkowe, które mogą wskazywać na izolowaną ekstruzję bądź taką z uszkodzeniem łąkotki. Właściwą diagnozę uzupełnia badanie obrazowe: prześwietlenie rentgenowskie, rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa lub badanie USG. Obserwuje się w nich wysunięcie łąkotki o co najmniej trzy milimetry poza obwód piszczeli.
Leczenie ekstruzji łąkotki
W celu zapobiegnięcia pojawienia się ekstruzji łąkotki kluczowe jest leczenie choroby zwyrodnieniowej, w celu zmniejszenia objawów bólowych oraz zahamowania postępu choroby. Niezbędne jest wdrożenie profilaktyki opartej na redukcji masy ciała oraz zwiększeniu aktywności fizycznej. Wspomagająco można zastosować blokady sterydowe zmniejszające zapalenie oraz ból, kwas hialuronowy znoszący odczucie sztywności i trzeszczeń stawowych czy komórki macierzyste i czynniki wzrostu stymulujące regenerację. W przypadku uszkodzenia łąkotki stosuje się małoinwazyjne, artroskopowe techniki leczenia. Jeżeli mamy do czynienia z dużą ekstruzją łąkotki, rozwiązaniem jest zabieg centralizacji łąkotki, w celu jej umocowania za pomocą kotwic do kości piszczelowej.
